Żywy Różaniec to wspólnoty osób, zwane także Różami, które codziennie odmawiają Tajemnice Różańca. Pierwszą Różę założyła w roku 1826 w Lyonie Sługa Boża Paulina Maria Jaricot. Wg Pauliny zjednoczenie serc w jedności tajemnic daje Różańcowi szczególną moc nawracania grzeszników. Podkreślała ona, że w takiej piętnastce, złożonej z ludzi dobrych, przeciętnych oraz innych, którzy mają jedynie dobrą wolę z “piętnastu węgli”, z których jeden płonie, trzy lub cztery tlą się zaledwie, a pozostałe są zimne, wkrótce wszystkie razem wybuchną ogniem. I ten ogień płonie na całym świecie do dziś.

Różaniec to moja ulubiona modlitwa! (…) Wspaniała w jej prostocie i jej głębi. Z głębi serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania.

JAN PAWEŁ II

Do Polski dzieło to dotarło w XIX w. W krótkim czasie objęło niemal wszystkie parafie w kraju. Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym Różaniec Dziewicy Maryi ogłosił Rok Różańca. Wtedy też Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, “aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, a żywe Róże składają się z 20 osób.

W Polsce wspólnoty te budowane są w oparciu o Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez ojca Szymona Niezgodę OP w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego.

W Parafii pw. Chrystusa Króla istnieją Róże męskie, żeńskie oraz Róże dzieci i młodzieży. Spotykają się na comiesięcznej zmianie Tajemnic Różańcowych: dorośli – w pierwszą niedzielę miesiąca po Mszy św. o godzinie 8.00 oraz dzieci i młodzież – w pierwszą niedzielę po Mszy św. o godzinie 11.00.